Op 1 januari 1999 werd de Euro ongevoerd in het girale geldverkeer in de Europese Unie. In 2002 werd de Euro in munt en papiergeld ingevoerd.

De Euro – een bindmiddel?
Het was vanaf het begin een gevecht om geld! Waarom waren de Franse president en de Duitse bondskanselier meer dan acht uur aan het bakkeleien over wie de eerste president van de Europese Centrale Bank zou worden? Heet was niet alleen vanwege ijdelheid van de Franse president, maar ook vanwege een diepgaand meningsverschil over geld als machtsmiddel. Moest de Euro hard (de Duitse visie) of sociaal (de Franse visie) zijn?
Nu gaat het er in dit commentaar niet om wie de juist visie heeft. Politiek op zich moet ons als christen koud laten. Wij zijn immers burgers van een ander koninkrijk. Maar de politieke wending heeft ons historisch iets te zeggen. Waarom, zult u vragen?

Het bindmiddel waarvoor?
De Euro wordt voorgesteld als een bindmiddel om politieke stabiliteit te krijgen. Het belang van deze Euro is zo groot alsof het zou gaan om oorlog en vrede. Zo wordt het, en werd het, voorgesteld door de Duitse regering. De voorzitter van de CSU zei dit letterlijk in de bondsdag. Maar dat is niet alleen de mening van de Duitse regering. Het is het idee dat door alle regeringsleiders naar voren is gebracht. Het is de belangrijkste stap in de richting van een politieke Unie. Volgens de politieke leiders is de Euro hét bindmiddel bij uitstek.

Geschiedkundig zal dit een dwaling blijken te zijn. Niemand is in het verleden in staat geweest een burgeroorlog te voorkomen door een bepaalde munt. Dat was niet zo in Rusland, dat was niet zo in Joegoslavië. Die ene munt in Joegoslavië heeft er niet voor kunnen zorgen de eenheid van het land te behouden. De kust van de geschiedenis ligt vol meet wrakstukken die een dergelijke ideologie logenstraffen.
In plaats van politieke stabiliteit of vrede houdt de Euro veel meer een voortschrijdende concurrentie in. En concurrentie betekent per definitie oorlog. Het gaat erom, hoe kan ik uw geld in mijn zak krijgen of hoe krijgt u mijn geld in uw zak? – Wie vecht niet voor zijn eigen geld? – Als de concurrentiestrijd op de spits gedreven wordt spreekt men van handelsoorlog.

Welnu, dat zal de Euro brengen. Dit werd zelfs al duidelijk tijdens de besprekingen over de Euro. Het besluit over de Euro was nog geen 24 uur oud of de handelsoorlog was in alle hevigheid losgebarsten. Hiervan heeft de hele wereld kunnen getuigen. Volgens NRC-Handelsblad van 4 mei 1998 ging het in principe om de sociale Euro (Frankrijk) en de harde Euro (Duitsland). Of beter gezegd, de Euro werd een splijtzwam.

Politiek of profetie?
Dat wat nu gebeurt is een nieuwe stap in de richting van de vervulling van de profetie. De profetie voorzegt een supranationale eenheid in Europa. Supranationaal wil zeggen “staande boven alle naties”. Deze supranationale eenheid wordt belichaamd door de Europese Unie die een supranationale macht is, precies zoals het keizerrijk een supranationale macht in Duitsland was in de Middeleeuwen. Toen heette dat het “heilige Romeinse Rijk”. De twee kopstukken waren de paus en de keizer.

Wanneer de Euro in werkelijkheid geen bindmiddel zal blijken te zijn om de Europese volken b ij elkaar te houden, zal een ander bindmiddel nodig zijn. En dat ene bindmiddel zal in de nabije toekomst aangeboden worden, of er zal om gevraagd worden. En dat bindmiddel is de godsdienst. De paus van Rome heeft nooit nagelaten er steeds weer op te wijzen dat de christelijke cultuur (d.i. De katholieke kerk) het eigenlijke bindmiddel is dat politieke stabiliteit zal brengen. En omdat de kerk het oudste en meest onwankelbare instituut van Europa is, zal deze drogreden aangenomen worden om de Europese Unie te redden van ondergang. De kooplieden van de aarde, de globaliserende handel, zal alles in het werk stellen om Europa in stand te houden. Het zijn de kooplieden der aarde die jammeren bij de ondergang van Babylon. “De kooplieden in deze dingen die aan haar rijk geworden waren, zullen van verre staan uit vrees voor haar pijniging, wenend en rouwbedrijvend en zeggende : Wee, wee, die grote stad, die gehuld was in fijn linnen, purper en scharlaken, en rijk versierd was met goud en edelgesteente en paarlen, want in één uur is al die zo grote rijkdom verwoest”. Openbaring 18:15,16.
Zou het kunnen zijn dat de ervaringen die nu opgedaan worden met de Euro, de roep om de godsdienst als bindmiddel zal opwekken? Zijn wij daar klaar voor? Zijn wij klaar voor de verbinding van kerk en staat, die de eerst volgende stap zou kunnen zijn?

Waarheen leidt de Euro?
Onze regeringsleiders weten niet waar de Europese Unie naar toegaat. Niemand weet waar de EU naar toegaat. Maar het profetisch woord geeft ons wel antwoord. De paus heeft zijn aanspraken op de wereldheerschappij nog niet vergeten of ingetrokken. Hij zal zijn aanspraken geldend maken. De chaos wordt steeds groter. Als het herstel van het pausdom tot stand komt op de manier waarop het ontstaan is, dan is duidelijk wat er gaat gebeuren.

Hoe is het pausdom ontstaan?
Wij gaan hiervoor terug naar de tijd van Constantijn de Grote. Wat gebeurde er toen? Wat was de toestand in de tijd van Constantijn de Grote?

Voor Constantijn de Grote heerste Diocletianus, die besloten had om het christendom uit te roeien. Er kwam een vervolging met een felheid als nooit tevoren. Tien jaar lang, van 302-312, werd al de macht van het keizerrijk uitgeoefend tegenover het christendom. Maar het christendom bleek de meest stabiele macht te zijn op aarde. Het was onoverwinnelijk. Omdat Diocletianus zijn rijk op een stabielere basis wilde plaatsen, stelde hij vier onderkeizers aan.
Plotseling viel hijzelf als opperkeizer weg en het gevolg was een machtsvacuüm. Vier onderkeizers vochten om de oppermacht. In deze burgeroorlog dienden zich weer nieuwe kandidaten aan en er ontstond een situatie dat er zelfs zes keizers waren. Constantijn, één van hen, heeft tenslotte deze strijd gewonnen. Hij zocht een bindmiddel om het rijk bijeen te houden. Hij vond die in het christendom waartegen Diocletianus zozeer gevochten had.
Het christendom had volgens Constantijn twee eigenschappen:
1. het was onoverwinnelijk.
2. Het was hecht
Dit is de verbinding waaruit de katholieke kerk (letterlijk “de algemene kerk”) is voortgekomen.
Hieronder volgen een aantal citaten van verschillende schrijvers, waaruit blijkt dat Constantijn het christendom als bindmiddel gebruikte om de eenheid in zijn rijk te behouden:
“De nieuwe grondslag, waarop het hele staatsgebouw alleen zou moeten rusten, als het Romeinse Rijk gered zou kunnen worden, kon alleen het christendom zijn.” – Die Religionspolitik der Christliche Röminsche Kaiser Valerian Sesan 1911, p 130
“Constantijn de Grote begreep de geest van de tijd volkomen en ook de daaruit voortgekomen gebeurtenissen wist hij naar waarde te schatten. Hij erkende dat alleen het christendom – alleen de christenen het enige staatsbehoudende element waren.” Idem, p 138.
“Nog meer voor de hand liggend moest de overweging gelden dat de christelijke godsdienst…. in staat zou zijn…. om de uiteenvallende elementen van het universele Romeinse Rijk vast aan elkaar te binden en om als nieuw levenssap de door ouderdom verzwakte staatskolos te doordringen.” Idem, p. 139.
“Hij (Constantijn) hoopte, dat als hij de kerk verstandig en krachtig de hand bood, dat hij deze sterkste macht der tijd; de gesloten, verenigde, goed georganiseerde, christelijke wereld, de sterkste en krachtigste nieuw organisatie naast heet leger, in zijn dienst zou nemen. Hij hoopte dat hij deze kerk dan kon winnen voor heet herstel van de innerlijke samenhang van het uit elkaar vallende Romeinse Rijk.” Idem, p 141.
De geschiedenis laat zien welk middel gebruikt werd om de eenheid van de volkeren te bewerken. En de profetie geeft aan dat er aan het einde van de tijd weer een eenheid zal komen. De wond van de “algemene kerk” zal genezen en zal maken dat “de gehele wereld het beest met verbazing achterna zal gaan.” ( Openbaring 13:5)
Dit staat voor de deur. Het komt op ons af.
De engel zei: “Bereidt u, bereidt u, bereidt u!”

Bron: De Hoeksteen, nummer 69